بسم الله الرحمن الرحیم

برای آمدنت شب به شب ستاره شمردم

 

چقدر گرد گرفتم من از اتاق تو مادر

 برای باور مردم قسم به جان تو خوردم

 

در انتظار تو و قاصدی که هیچ نیامد

 هزار مرتبه جانم به لب رسید و نمردم

 

و عکس های تو را، من امیدوار و صبور

 برای هرکه می آمد ز جبهه بردم و بردم

 

صدای زنگ در، اما، همیشه دغدغه زا بود

 نیامدی و من از آن چه خون دل که نخوردم

 

چقدر هروله کردم میان کوچه و ایوان

 و بال روسری ام را به زیر پلک فشردم

 

چه پستچی که از این خانه می گذشت شتابان